- 24 juli 2002
-
- De dag was zo
normaal begonnen. Rond 8 uur 's morgens kwam er enig teken van leven uit het bed
dat Nina en ik deelden in de Logiesboerderij Reitsma in het oergroningse Doezum.
Het andere eenpersoonsbed was het grootste deel van de nacht ongebruikt
gebleven.
-
- 1.
Logiesboerderij Reitsma
2. Plaats ongeval
- Tijdens de
gebruikelijke en rituele goedenmorgen-begroetingen (een sleur volgens Nina, maar
dan wel volgens haar een onmisbare sleur) vertelde ze me tussen neus en lippen
dat deze dag een bijzondere dag zou worden.
-
- "Deze dag
eindigt voor mij, zoals nog nooit een dag in m'n leven geëindigd is" zei
ze. Ik kon daar niet op reageren en vertelde van een vreemde droom die ik 's
nachts gehad had. In die droom had ik met Nina op een stationsperron
gestaan. Bij aankomst van onze trein was Nina voor mij de trein ingegaan, ik met
de bagage achter haar aan.
- Direct toen ik
in de trein was, gingen de deuren dicht en de trein vertrok. Nergens meer in de
trein kon ik echter Nina vinden, waar ik ook zocht. Aldus de droom.
-
- We lachten wat,
gaven elkaar nog een knuffel en Nina verdween onder de douche.
-
- Later, aan de
ontbijttafel, zaten boer en boerin Reitsma met een kopje koffie nog even bij
ons. We spraken over van alles en nog wat: 't was niet zo vreemd dat bij deze
goed christelijke familie ook zaken als 'Gods wil' ter sprake kwamen.
Verrassenderwijs roerde Nina zich hardop in het besprokene toen duidelijk werd
dat alleen in 'dramatische' gebeurtenissen naar de wil van God wordt
verwezen. Zij merkte op dat de liefde tussen haar en mij ook een kwestie
van 'Gods wil' was, want wij hadden jaren geleden gevochten om niet bij
elkaar te komen, omdat dit volgens 'menselijke normen' niet kon (30 jaar
leeftijdsverschil). "Gelukkig hebben we het toen verloren", merkte
ze met een glimlach op.
- Ik was verbaasd over haar
deelname aan het gesprek, want normaal was Nina niet sterk geïnteresseerd in
discussies over 'geloven'.
-
-
-
