24 juli 2002
 
 
De Logiesboerderij in Doezum lieten we achter ons en via kleine landweggetjes reden we via Gerkesklooster, Buitenpost, Kollum, Westergeest en Driezum naar een plaats die ik als Broek onder Akkerwoude kende, maar nu als Damwoude (gemeente Dantumadeel) op de landkaarten staat.
 
In dit Broek onder Akkerwoude heb ik in 1949/1950 als vermagerd Rotterdams jongetje mogen aansterken. Heel nieuwsgierig was ik naar de plekken waar ik toen als 11/12jarige m'n avonturen beleefd had.
Niets herkende ik uit die tijd van toen. Het dorp van destijds was een behoorlijke plaats geworden, maar de 'hoofdstraat' was echter nog net zo breed en lang. Nina zat naast me en verbaasde zich over het feit, dat ik regelmatig zei: "Hier was de slager. Hier moet het postkantoor geweest zijn. Waar is nou die lagere school?".
 
Plotseling zag ze een redelijk oude man op straat lopen en ze commandeerde mij "Stop eens bij die man". Ze sprong uit de auto en begon een gesprek met de oude baas. In een mengelmoes van Fries en Nederlands vertelde hij 'pas' 82 jaar in Damwoude te wonen ("Hoe weet jij de naam Broek onder Akkerwoude?") en alles van vroeger nog te weten. Die lagere school van toen stonden we min of meer voor; dat was een woninginrichting geworden. Ik had het niet herkend, omdat destijds de straat voor de school langs liep en nu de straat achter het gebouw loopt.
 
De straat waar ik gewoond had was nu een totaal industrieterrein, maar de 'reed' tegenover m'n toenmalige huis kon hij op de centimeter aanwijzen. Daar waar ik met m'n draak (vlieger) gespeeld had, was nu een supergrote autodealer.
 
Het geheel was zo veranderd, dat foto's maken geen enkele zin had. Met een hartelijk 'dank u' verlieten we de vriendelijke man en gingen richting Dokkum.
 
 
Terug                                                    Verder