Terugkijkend denk ik dat ik zo'n 10-15 minuten bewusteloos ben geweest. Toen ik bijkwam was het 17.55 uur op mijn digitale autoklokje, dat nog braaf de seconden wegtikte.
Naast me zat Nina vredig voor zich uit te kijken. Toen ik haar vroeg hoe zij het maakte (het was me gelijk duidelijk dat we een ontzettend zware aanrijding hadden gehad), gaf zij geen antwoord. Een politieman kwam met zijn hoofd door een gebroken ruit en vroeg me of ik pijn had. Toen ik zei dat z'n aandacht beter naar Nina kon uitgaan, zei hij niets.
Toen realiseerde ik me dat Nina niet meer bij ons was op deze aarde.